vrijdag 27 maart 2015

oh jee, Ik ben besmet

Vanmiddag was het zover, ik mocht een proefrit maken in een oranje carbon quest. Ik was de hele morgen al wat zenuwachtig, je krijgt tenslotte niet iedere dag de kans om in een nagenoeg nieuwe velomobiel te rijden.

om stipt 13:00u stond ik bij Velomobiel. Allert had de quest al nagenoeg op maat gezet, zodat ik al vrij snel klaar was om te vertrekken. Na even gehannest te hebben met het instappen (grote voeten, een klein instapgat, en de angst om wat te beschadigen) zat ik uiteindelijk in de fiets.

Wauw, dat past perfect, alles zit goed, het zitje ligt prima. Met mijn schouders kom ik netjes onder de rand uit. Je merkt aan alles dat het net wat meer ruimte geeft dan de Alleweder.

Na me even omgekleed te hebben (mijn fietskleding zit wat lekkerder) was ik er klaar voor. Allert gaf me nog de tip om mijn pet even goed vast te zetten, zodat ik hem niet kwijt zou raken.
De eerste meters gaan nog wat onwennig, er zitten geen SPD-pedalen in, dus ik kan mijn schoenen niet inklikken. Daarnaast zorgt de versnelling voor wat problemen. Ook is de afstelling niet helemaal optimaal, want mijn knieën tikken steeds tegen de kap aan.

Ik heb eerst maar eens de weg langs de akkers opgezocht, zodat ik alles in alle rust eens kon bekijken. Terwijl ik me verder aan het verdiepen was in de onderdelen van de fiets, en mijn telefoon aan het instellen was, merkte ik niet dat ik ongemerkt vooruit geblazen werd door de wind...... alweer wauw.

Ik heb eerst een rondje langs het industrieterrein gemaakt, om te wennen aan de fiets, en de versnellingen. Vervolgens ben ik op weg gegaan naar Kampen.
Zoals altijd probeer ik ook nu weer rustig aan te doen....alleen gaat dat nu met 38km/h in plaats van 22!!!

Op de vlakke weg buiten Dronten wilde ik ondanks de wind eens kijken wat ik kon qua snelheid. In een mum van tijd zat ik op 47km/h, zonder het idee dat ik me enorm in hoefde te spannen. Een geweldige ervaring.

De rest van de weg naar Kampen heb ik met een glimlach afgelegd. Alles gaat makkelijk en comfortabel. Bij het AZC bij het Vossemeer rijdt aan de andere zijde van de weg een blauwe quest weg. bij de brug claxoneren we even naar elkaar als groet.

Het eerste obstakel is een verkeerslicht, waar ik op moet drukken. Dus moet de schuimdeksel los, en met wat kunst- en vliegwerk lukt het me het knopje in te drukken. Dat gaat in de alleweder beduidend eenvoudiger....

Thuisgekomen is onze jongste dolenthousiast, zowel over de kleur van de fiets, de vorm en de claxon. Ik kom er dan ook pas achter dat er remlichten op de quest zitten. die blijven echter ook branden als de fiets op de handrem staat, en dat lijkt me niet goed. Het lukt me echter niet om deze uit te schakelen, zodat ik uiteindelijk besluit een steen achter het wiel te leggen. binnen wacht me een lekkere kop koffie.

Na de koffie wordt nog even geprobeerd of de fiets goed in de voortuin geplaatst kan worden, en of hij in de achtertuin kan komen via de steeg. Dit blijkt uiteindelijk verrassend eenvoudig. Alleen de draai de tuin in lukt niet. Dit is echter geen probleem, aangezien het hekje toch vervangen moet worden. Dit kan dan gelijk aangepast worden.

Voordat ik vertrek maakt mijn vrouw nog gauw even een foto, en dan ga ik weer op pad.


Om de inzetbaarheid goed te kunnen beoordelen rijd ik eerst een stuk door de stad. Hier zitten een aantal doorsteekjes bij, en krappe bochten. De Quest rondt ze allen zonder problemen.

De terugweg verloopt zonder noemenswaardige problemen. er is alleen een wegwerker die afval opruimt net achter het bos voorbij de kruising aan het werk. Het licht staat op groen, dus ik hoef niet af te remmen. ik claxoneer netjes om hem te waarschuwen, en hij reageert ook. Alleen niet zoals ik verwacht. in plaats van aan de kant te gaan draait hij zich om, en steekt hierdoor zijn grijpertje precies voor mijn gezicht. Ik kan hem maar net ontwijken, en ga vol in de remmen. Hij schrikt zich een hoedje en verontschuldigt zich netjes. Hij had niet verwacht dat ik met deze snelheid aan zou komen (hoezo, ik reed maar 38...).

De terugweg heb ik wel de hele weg de wind tegen, maar toch lukt het me om de snelheid rond de 35 te houden.
Dan ben ik helaas alweer in Dronten en zit de proefrit erop. Ik ben uiteindelijk 1,5 uur weggeweest.








Conclusie:
Een Quest is zeker een waardig vervanger voor de Alleweder. Ik moet echter ook reëel zijn, met mijn budget kom ik natuurlijk niet in een nieuwe Quest terecht.
De draaicirkel valt me 100% mee (de quest had wel hele smalle bandjes), en ik kan de fiets in de achtertuin krijgen.
 Het valt me wel op dat ik het kouder had in de Quest dan in de Alleweder. dit komt ws doordat ik me wat minder in hoef te spannen.

Ik ga dus sparen voor een quest!
Velomobiel heeft nog een mooie rode staan met schade. Deze moet ik dan echter nog wel klaar maken.
De witte die in Limburg staat komt ook weer boven drijven. In een overleg met Theo gaf deze aan dat de aandrijving vrij eenvoudig orgineel te maken zou moeten zijn. Hij vond wel dat die er nog netjes uitzag (het betreft Quest 99).

maandag 23 maart 2015

Ontwikkelingen

Soms kom je ineens tot de conclusie dat je het helemaal anders wilt gaan doen.
Deze keuze heb ik vorig jaar reeds gemaakt door meer te bewegen (4keer per week wedstrijdtraining van ballroom dansen, en daarnaast zo vaak mogelijk hardlopen en/of fietsen).

Om die reden heb ik destijds een Optima Condor ligfiets aangeschaft. Hiermee heb ik veel plezier gehad, tot ik afgelopen zomer tegen de Alleweder aanliep. Dit was een buitenkans, dus daar hoefde ik niet lang over na te denken.

Nu doet zich een soortgelijke kans voor. Ik ben bezig met 2 questen, die beide bereikbaar zijn qua budget.
Aangezien ik nog nooit in een Quest gereden heb, heb ik voor vrijdag een proefrit gepland in een Quest via velomobiel. Er zijn nl een aantal zaken waar ik me zorgen over maak:
  • De wendbaarheid van de Quest. De Alleweder is extreem wendbaar, en ik merk dat ik steeds makkelijker stuur (en ook steeds wilder. Ach dat bochtje kan ik wel nemen met deze snelheid....) ik vraag me af of een Quest ook zo vergevingsgezind is.
  • De lengte van de Quest. Bij mij thuis moet ik een steeg in met een haakse bocht. Met de Alleweder past dat, maar ik betwijfel of dit met de Quest ook kan. Mogelijk moet deze dan altijd in de voortuin staan.
Een alternatief voor de Quest is dan een strada. Wat minder snel, maar wel veel wendbaarder. Het probleem van een Strada is echtere dat deze tweedehands bijna niet te vinden zijn. (En dan komt mijn budget ook weer om de hoek. Ook in een Strada heb ik nog nooit gereden. Ook daar wil binnenkort toch eens een proefrit mee maken. Velomobiel verhuurt beide niet, maar een proefrit is wel mogelijk. Ik denk echter dat het niet mogelijk is om tijdens de proefrit naar Kampen te rijden, om daar te kijken of de fietsen de steeg in kunnen.

Nu zal men zich waarschijnlijk afvragen waarom ik nu toch aan het kijken ben naar een ander velomobiel, terwijl ik net de alleweder klaar heb. 
Omdat ik vrij lang ben, pas ik net lekker in de alleweder. Vorige week heb ik echter gemerkt dat ik toch vrij snel last krijg van mijn onderrug en billen. De zitpositie is goed, maar blijkbaar net niet optimaal. Theo had me al gewaarschuwd hiervoor, maar ja. Ik was eigenwijs, en hoopte dat het kon.
Nu is het niet zo dat ik niet meer kan fietsen in de Alleweder, in tegendeel, maar ik ben wel aan het rondkijken. Ik merk dat mijn lichaam het nog niet aankan om dagelijks met de Alleweder te forensen. Dit zal aan mijn conditie en gewenning liggen. Ik vermoed echter dat het ook te maken heeft met de net niet optimale positie en houding in de Alleweder.

Misschien dat er voor de zomer dus wel een andere velomobiel bij huize van Dijk staat, hoewel de prijzen wel erg bepalend zijn voor de keuze. Ik blijf het gewoon een vreemd idee vinden dat ik voor een tweedehands Quest bijna meer moet betalen dan voor mijn Renault Espace....

zondag 8 maart 2015

voorjaar en langste rit tot nu toe.

Vandaag was de hele familie vrij, en met dit mooie weer roept dit natuurlijk om buitenactiviteiten. Omdat vrouwlief dienst heeft van de brandweer betekent dit dat we veel rondom huis moeten doen. Ze moet immers binnen 4 minuten op de brandweerkazerne zijn....

Na ons middagmaal in de tuin hebben we even heerlijk zitten kletsen. De kinderen hebben heerlijk met de andere kinderen in de buurt gespeeld.
Omdat het echter zo mooi was wilde ik fietsen, en liefst ook een beetje ver. De kinderen redden zich wel als vrouwlief weg moet, en de buren zijn ook thuis. Dus ik kan weg, zonder dakje vanwege het mooie weer.

Mijn plan was om een rondje Veluwemeer te maken, dwz van Kampen naar Elburg via het Veluwemeer, en vandaar naar Wezep, en zo weer richting Kampen. Na even getwijfeld te hebben of ik nu eerst naar Wezep of eerst naar Elburg zou rijden werd het Elburg.

Natuurlijk ging ik weer wat te vlot van start. Nadat ik weer een stoepje op een haar na gemist had, heb ik mezelf bewust een rem opgelegd. Ik wilde tenslotte ver fietsen, en dan moet je rustig opbouwen. Op deze manier ben ik op mijn gemak (ca 26-27km/h gemiddeld) naar de Roggebot gereden. Vandaar kun je langs het Veluwemeer rijden, over een betonpad.

Wauw, dit rijdt echter prettig, De snelheid ging hier dan ook al snel omhoog tot boven de 30. Natuurlijk waren er meerdere mensen aan het fietsen, en ik was dan ook blij dat ik mijn Airzound opgepompt had. Na een korte stoot gingen de meesten netjes wat aan de kant om mij te laten passeren. Het laatste stuk voor Elburg rijdt je volledig onbeschut langs de dijk. Ook daar kon ik de snelheid prima vasthouden rond de 30. In de verte kwam de brug van Elburg al in zicht.

Toen ik echter dichterbij kwam schrok ik behoorlijk. Ik had niet begrepen dat de brug voor onderhoud afgesloten was. er was ook geen omleidingsroute aangegeven (de volgende brug is die van Harderwijk, en dat zag ik even niet zitten). Wat nu??
Teruggaan was niet echt aantrekkelijk, hoe lekker het ook ging. Na even nadenken heb ik besloten dat Dronten ook wel aantrekkelijk leek, dus ben ik vanaf Elburg naar Dronten gereden.

Dat reed zelfs nog lekkerder, De wind had ik deels schuin voor/opzij, en het fietspad was mooi vlak. Bij de eerste kruising kwam ik veel te hard aanrijden, (de fietspaden maken bijna allemaal een soort slinger naar rechts en over de weg weer naar links). Het gevolg was dat ik eerst op 2 wielen de ene bocht nam, om vervolgens bijna aan de andere kant van de weg de sloot in te duiken!!! Oeps.......

Dus in het vervolg bij de kruising maar afremmen, ook al komt er geen auto aan. Bij Dronten ging het zo mogelijk nog lekkerder, en van daaraf naar Kampen was de rem helemaal weg. De wind in de rug, de benen lekker warm.  Kom maar op met dat asfalt. Met een gangetje van ca 35-38km/h schiet dat lekker op......

Tot slot nog een klein ommetje gemaakt door het bos, richting Ketelhaven. Het leek een goed idee, maar ik was vergeten dat de weg in het bos bestaat uit een verzakt klinkerpad. Ik werd daar dus ook behoorlijk door elkaar geschud (en bel had ik dan weer niet nodig), en ik werd een beetje bang dat dit wel eens teveel kon zijn voor de oude Alleweder. Straks valt hij nog uit elkaar. Na ca 15min rammelen kom je echter weer op een asfaltweg, en dat reed gelukkig weer beter. Ik heb nog even gecontroleerd of er niets losgerammeld was, of beschadigd, maar dat was gelukkig niet het geval.

 Bij de Vossemeerdijk aangekomen ben ik eerst nog even naar Ketelhaven gefietst, daar ben ik gekeerd, en via de Vossemeerdijk weer rustig op huis aan gereden. Toen de Roggebotsluis weer in zicht kwam begon ik ook wat last te krijgen van mijn billen (net onder mijn rug). Daar lig ik natuurlijk grotendeels op, en ik kom merken dat ik grote afstanden nog niet gewend ben.

Thuisgekomen bleek ik ineens 53km gefietst te hebben, met een gemiddelde van 29km/h (en ik ben niet 1 keer gestopt). Dat geeft dan wel weer een goed gevoel....
Hieronder de route, en wat foto's van onderweg.






















maandag 2 maart 2015

Onstuimig

We zijn weer een aantal dagen verder, en ik heb weer een aantal keren gefietst.

Afgelopen donderdag heb ik op de terugweg een omweg gemaakt. Aangezien ik eerder vrij was heb ik besloten om een omweg naar huis te nemen via Wezep.
Dus, in plaats van rechtdoor naar Westenholte ben ik rechtsaf gegaan, en langs het Vitens kantoor richting Hattem gereden. Het eerste deel was lekker te rijden, tot in Hattemerbroek. Daar vond een scholier het nodig om het gehele fietspad te benutten. Ondanks mijn signaal met de airzound was ze niet bereid aan de kant te gaan (uit alles bleek dat ze me schijnbaar niet hoorde, ondanks de 120db).
Dus moest ik wachten tot het fietspad breder werd voordat ik kon passeren.

In Hattemerbroek begon het vrij stevig te regenen, maar door het dakje heb ik daar weinig last van. Het dak heeft alleen de neiging om op te wippen als de wind van achteren komt. Met een halve spin kan ik hem echter wel vastzetten. Het is niet ideaal, maar het werkt wel.

Door Wezep heen rijden gaat verrassend vlot, voor ik het weet rijd ik op de zuiderzeestraatweg richting Elburg. Daar gaan de hemelsluizen echt open, en het regent even enorm. Gelukkig zit ik lekker weggedoken in de fiets. Het is zowaar gezellig.
Na enige tijd komt de afslag richting Kampen, en het tempo blijft er lekker ik zitten. Helaas ligt het fietspad daar scheef, waardoor ik de rest van de route scheef rijd, en dat is niet fijn. Uiteindelijk blijkt dit een route van ca 20 km te zijn, de langste rit tot nu toe. Bovendien ook nog een snelle, waarbij de snelheid regelmatig boven 30 blijkt te komen.

Vandaag (maandag 2 maart) volgt er weer een onstuimige rit. De heenweg gaat redelijk vlot, de snelheid gaat steeds iets verder omhoog. Op de terugweg wordt bij s'Heerenbroek de lucht bijna zwart, en ik krijg medelijden met de racefietser die al een tijdje voor me rijdt. Het lukt hem al sinds Zwolle niet om mij los te rijden, en het lijkt erop dat hem dat niet lekker zit. Door de tegenwind merk ik dat hij zich behoorlijk kapot rijdt. Als er dan ook nog een felle regenbui met veel wind over ons heenkomt is de snelheid er nagenoeg uit (ook bij mij).

Natuurlijk kom je op zo'n moment ook nog eens een groep schooljeugd tegen die 4 breed over het fietspad waaieren. Blijkbaar heeft de racefietser geen bel, want ik hoor hem naar de jeugd roepen. Natuurlijk geven ze daar geen gehoor aan, dus ik besluit hem te helpen, en geef een paar stoten met de airzound. Dat blijken ze wel te horen, ze kijken om, en gaan zowaar aan de kant zodat we beiden kunnen passeren. Ik rijd rakelings langs 1 van de jongeren heen, als hij door een windstoot opzij geblazen wordt (dat is het gevolg van zijn lage snelheid)

Net buiten s'Heerenbroek besluit ik de racefietser in te halen bij het benzinestation. Het fietspad is daar breder, en passeren is eenvoudiger. Ik zie hem in mijn spiegel kleiner worden. Helaas zorgt de wind er bij mij ook voor dat de snelheid niet meer terugkomt. Bij de brug zakt de snelheid zelfs naar 12km/u.... Als ik eenmaal thuis ben, ben ik behoorlijk moe.